جوجه گلپایگان: 14 نکته کلیدی برای پرورش موفق

اگر قصد داری بازدهی واقعی از پرورش جوجه‌های گلپایگان بگیری، توجه به نکات جزئی اما تخصصی زیر بسیار حیاتی است:

۱. تنظیم دقیق دما در هفته‌ های اول:

دمای کف سالن باید در هفته اول بین ۳۶ تا ۳۷ درجه سانتی‌گراد باشد و هر هفته ۲ تا ۳ درجه کاهش پیدا کند تا در هفته پنجم به حدود ۲۴ درجه برسد. استفاده از دماسنج لیزری برای کنترل دمای بستر به‌مراتب دقیق‌تر از دماسنج سقفی است.

۲. نوردهی هدفمند:

در ۳ روز اول باید نوردهی ۲۴ ساعته باشد. سپس به ۱۸ ساعت کاهش پیدا کند. نور سفید با شدت متوسط بهترین گزینه برای تحریک تغذیه و حرکت جوجه‌ها است.

۳. کنترل وزن هفتگی برای جلوگیری از افت رشد:

از هفته دوم به بعد، وزن نمونه‌ای از جوجه‌ها را به‌صورت هفتگی یادداشت کن. جوجه نر گلپایگان باید در هفته چهارم به میانگین ۳۵۰ گرم برسد و ماده‌ ها حدود ۳۰۰ گرم باشند. این کار کمک می‌کند تا زودتر متوجه مشکلات تغذیه‌ای یا محیطی شوی.

۴. استفاده دوره‌ای از پروبیوتیک:

برای تقویت فلور روده و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌ های گوارشی، از هفته دوم به بعد هر دو هفته یک‌بار، یک دوره سه روزه پروبیوتیک محلول در آب استفاده کن.

۵. تفکیک جوجه‌ های ضعیف:

در روزهای اول، جوجه‌هایی که تحرک کمتر، واکنش ضعیف به صدا یا بدن سرد دارند را جدا و در فضای گرم‌ تر و با دسترسی بیشتر به آب و دان نگهداری کن. نرخ نجات این جوجه‌ها در صورت مداخله سریع به‌طور متوسط ۶۰ درصد افزایش پیدا می‌کند.

۶. استفاده از کفپوش ضدلغزش:

برای کاهش مشکلات پای پرانتزی یا افتادگی پاها در هفته‌ های اول، از پوشال نرم، اسلت پایه‌ دار یا کفپوش مرغداری با بافت ملایم استفاده کن. کف سفت یا خیس، باعث آسیب شدید به اسکلت جوجه می‌ شود.

۷. فاز بندی جیره غذایی:

حتماً جیره را به ۳ فاز تقسیم کن:

• استارتر (۰ تا ۳ هفته) با پروتئین ۲۰ تا ۲۲٪

• رشد (۳ تا ۸ هفته) با پروتئین ۱۸٪

• پیش تخم‌ گذاری (از هفته ۹ به بعد) با پروتئین ۱۵٪ و کلسیم بالا

نکات مهم درباره ویژگی های جوجه گلپایگان با کیفیت 

۱. ویژگی های ظاهری جوجه گلپایگان

جوجه های گلپایگان بدن های متوسط تا بزرگی دارند و معمولاً رنگ پرهای آنها سفید با ته رنگ های خاکی است. این مرغ ها به راحتی در محیط های مختلف تطبیق پیدا می کنند و مقاومت زیادی در برابر شرایط مختلف آب و هوایی دارند. آنها به ویژه برای پرورش در مناطق روستایی و طبیعی مناسب هستند.

۲. سازگاری با شرایط آب و هوایی

جوجه گلپایگان به ویژه در مناطق گرمسیر عملکرد بسیار خوبی دارد. به تجربه شخصی خودم می توانم بگویم که این جوجه ها به خوبی با دمای بالا و آب و هوای خشک سازگار می شوند، اما باید مراقب تأمین آب کافی برای آنها بود. در فصول گرم، سایه دهی مناسب و دسترسی به آب تمیز از نکات ضروری برای حفظ سلامت جوجه هاست.

۳. تغذیه مناسب برای جوجه گلپایگان

تغذیه جوجه های گلپایگان باید متعادل و شامل تمامی مواد مغذی باشد. آنها برای رشد به پروتئین بالا، ویتامین ها، و مواد معدنی نیاز دارند. استفاده از خوراک مخصوص جوجه های بومی، که در آن تمام نیازهای تغذیه ای این نژاد رعایت شده است، تأثیر بسزایی در رشد سریعتر و تولید تخم های با کیفیت دارد.

خوراک مخصوص جوجه های بومی شامل: پروتئین‌های باکیفیت (سویا، پودر ماهی)، کربوهیدرات‌ها (ذرت، گندم)، ویتامین‌ها (A، D، B)، مواد معدنی (کلسیم، فسفر)، چربی‌های مفید و افزودنی‌هایی مانند پروبیوتیک‌ها و آنزیم‌ها است. این ترکیبات به رشد سالم، تقویت سیستم ایمنی و بهبود عملکرد کلی جوجه‌ها کمک می‌کنند.

۴. تخم گذاری و کیفیت تخم ها

جوجه های گلپایگان به عنوان مرغ های تخم گذار شناخته می شوند. این مرغ ها در هر سال می توانند ۲۲۰ تا ۲۴۰ تخم بگذارند که رقم مناسبی برای یک نژاد بومی است. تخم های آنها معمولاً اندازه متوسط تا بزرگ دارند و پوسته ای قوی دارند که از آسیب دیدن تخم ها در هنگام حمل و نقل جلوگیری می کند.  تخم‌ های جوجه گلپایگان به دلیل تغذیه طبیعی‌ تر این مرغ‌ ها، از نظر ارزش غذایی بسیار غنی هستند. این تخم‌ ها حاوی پروتئین بالا، ویتامین‌ های گروه B، و مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر و سلنیوم هستند. همچنین، زرده‌ی آن‌ ها معمولاً رنگی تیره‌ تر و طعمی طبیعی‌ تر نسبت به تخم‌ های صنعتی دارد که نشان‌ دهنده غنای بیشتر مواد مغذی است. برای افزایش کیفیت تخم‌ گذاری، باید به تغذیه‌ ی غنی از کلسیم و پروتئین توجه ویژه‌ ای داشت. استفاده از مکمل‌ های غذایی مناسب می‌ تواند تأثیر چشمگیری بر بهبود کیفیت و افزایش تعداد تخم‌ ها داشته باشد. همچنین، فراهم کردن محیطی آرام و بدون استرس برای مرغ‌ ها، روند تخم‌گذاری را بهبود می‌ بخشد.